Sommige momenten in je leven zal je nooit vergeten ...
Toen ik in een Delftse bioscoop naar het begin van de film "Dood in Venetië" zat te kijken en daar tegen een achtergrond van een veerboot op een spiegelgladde lagune bij zonsopkomst, voor het eerst het "Adagietto" van Mahler hoorde, werd ik door emotie overweldigd. Hoe is dit mogelijk ... kan muziek mij tot tranen toe roeren? Sindsdien weet ik het antwoord.
“Nobody understood it. I wish I could conduct the first performance fifty years after my death.” is de vrije vertaling van wat Mahler gezegd zou hebben als antwoord op de negatieve reacties uit het publiek na de première van zijn 5e symfonie. Zijn voorspelling is uitgekomen want Gustav Mahler werd na zijn dood al snel één van de ikonen van de laat-romantische klassieke muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten