Er zijn van die zeldzame momenten waarop je muziek hoort en meteen begrijpt: dit is nieuw, alle andere muziek hierna zal anders klinken. De laatste keer dat ik zo'n moment had was bij het horen van het album "OK Computer" van Radiohead. De ene na de andere song grijpt je bij de keel en laat je niet meer los.
Thom Yorke en zijn maten bereikten dat omdat ze na hun succesvolle album "The Bends" alle vrijheid kregen van hun platenmaatschappij EMI om te doen wat ze wilden. Geen deadlines, een eigen studio, ... alles mocht. Een groot deel van de tapes werd zelfs live opgenomen in een groot landhuis van de engelse actrice Jane Seymour. De band deed er meer dan een jaar over en in 1997 kwam het legendarische album uit. Hieronder slechts twee van de twaalf tracks.
De eerste is "Paranoid Android" met de officiele clip (inclusief mijn reddende engel), die uiteraard in de VS gecensoreerd moest worden vanwege ...
juist! ... de blote borsten van de zeemeerminnen.
De tweede is een live versie van "Exit Music", dat is geïnspireerd op Frédéric Chopin's Prelude no. 4 en geschreven voor de film "Romeo and Juliet".
Ter vergelijking:
Ik ben onder de indruk van de interpretatie van Radiohead, maar toch is wat mij betreft Chopin onovertroffen. Er zijn weinig componisten die zoveel melancholie kunnen oproepen...
BeantwoordenVerwijderenM