Aleksandr Nikolajevič Skrjabin was één van de componisten die aan het begin van de 20e eeuw op zoek ging naar nieuwe muziekvormen. Volgens hem was muziek de hoogste vorm van menselijke expressie en extase de hoogste vorm van emotie.
Het "Poem of Fire" (1910) schreef hij niet alleen voor koor en orkest, maar ook voor een kleurenorgel, waarmee hij kleuren kon projecteren om de emotie van het publiek verder te beïnvloeden. Een concert moet in die dagen een ware belevenis zijn geweest. Nu zijn we te nuchter voor die poespas en moeten we het met de muziek alleen doen. Niettemin is het werk een symfonie, een gedicht en een schilderij in één.
P.S.: een goede geluidsinstallatie is onontbeerlijk.
De uitvoering is van het Frankfurt Radio Symphony Orchestra, o.l.v. Dmitri Kitayenko met Vladimir Krainev op piano.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten