Terwijl de Hollandse handelaren op hun falie kregen van het Engelse rijk, speelden de Franse aristocraten gemene spelletjes in hun paleizen. Geweldig zoals Glenn Close dat weet te verbeelden in de film. Type: liefdesroman met zoveel intriges dat de eeuwige waarheid aan het slot als een verlossing komt (meer verklap ik niet). Alleen moet ik nu ook het boek gaan lezen om uit te vinden in hoeverre Hollywood afwijkt van het origineel. Wie het al weet mag het zeggen ...
De mooiste aria van Händel: "ombra mai fú" past prachtig bij het decor. Hieronder een link naar de filmscene, de beste mannelijke uitvoering ooit van de onnavolgbare Andreas Scholl en natuurlijk de beste vrouwelijke vertolking van Cécilia Bartoli. Pure emotie!
https://www.youtube.com/watch?v=3bN19HeGvLY
https://www.youtube.com/watch?v=N7XH-58eB8c
https://www.youtube.com/watch?v=OdeOyrLHdSg
Ombra mai fú
Di vegetabile,
Cara ed amabile
Soave piú.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten