John Cage

In mijn laatste twee blogjes ben ik misschien wat te cryptisch geweest.  Alleen met de tags erbij was er misschien enige kaas van te maken en zelfs dat vereist het nodige gegoogle.  Mijn excuses - het was niet mijn bedoeling elitair over te komen (alhoewel ik dat natuurlijk wel ben ...).  Ik beloof hierbij beterschap.

Gisteren had ik graag naar een concert in Delft willen gaan om het fameuze stuk: 4'33" van John Cage te horen.  Het zou worden uitgevoerd door een strijksextet.  Helaas bleek het concert uitverkocht, maar niet getreurd: het zou op radio 4 life worden uitgezonden.

Tot mijn verbijstering werd het concert wel uitgezonden, maar uitgerekend het stuk dat ik het liefst wilde horen, werd op de radio vervangen door een ander werk van Cage.  Als doekje voor het bloeden dan maar een opname van Youtube.  Dit keer in een uitvoering in drie delen voor orkest met viool als solo-instrument:
https://www.youtube.com/watch?v=Oh-o3udImy8

Wist u dat er in 4'33", 273 seconden zitten?  Hetzelfde aantal graden onder nul is heel dicht bij (maar niet precies op) het absolute nulpunt voor temperatuur.  Hier komt alle beweging tot stilstand en kouder kan het niet worden.  En toch wil ik het een keer life horen!

Naaah - too old!

Soms krijg je van die onbedwingbare associaties die zomaar uit de lucht lijken te vallen.  Vanavond in het theater verscheen het nummer van Randy Newman (sorry Tessa) en ik denk dat ik het voorlopig niet kwijtraak.

Het was een abnormale voorstelling ...

https://www.youtube.com/watch?v=8bfyS-S-IJs

Nog een paar leuke nummers:
https://www.youtube.com/watch?v=E0EAwSpTcM4
https://www.youtube.com/watch?v=f0PTw-vBrtU
https://www.youtube.com/watch?v=8NRbI15ufqM
https://www.youtube.com/watch?v=o80BB0qZoVM

Van treinen en auto's

Vorige week luisterde ik voor het eerst naar een live uitvoering van Different Trains.  Een tragisch nummer - helemaal als 4 (of eigenlijk 5) muzikanten het op 10 meter afstand van je vol van emotie zitten te spelen.  Het had zijn effect op velen in de kleine kapel.

De link die Steve Reich legt tussen herinneringen aan zijn eigen treinreizen in Amerika (heen en weer tussen zijn gescheiden vader en moeder) en de treinen die de Holocaust bijna tegelijkertijd in Europa uitvoerden is riskant, maar het werkt wel.  De noten snijden door je ziel.

Dat de avond een uur na het concert een dramatisch vervolg kreeg is achteraf niet meer dan logisch.

https://www.youtube.com/watch?v=uyLfrQhPR5A

 Foto: copyright VnO