zondag 24 december 2017

Een begin en een einde

Voor wie (net als ik) van drummen en symfonische rock houdt:

https://www.youtube.com/watch?v=3pS_eQT0Uz8

Los Endos van Genesis

Wat een geweldige uitlaatklep kan muziek toch zijn!  (zucht .....)

donderdag 14 december 2017

Als twee lijnen elkaar kruisen

Trouwe lezers weten inmiddels wel dat ik geen groot fan ben van het muzikale wonderkind Wolfgang Amadeus Mozart. Dat heeft als nadeel dat ik dus ook niet vaak naar zijn muziek luister. Ik ben daarentegen wel een grote bewonderaar van pianist Glenn Gould. Maar wat moet je nou als Gould Mozart speelt ...?

Als je Gould dus Mozart hoort spelen, dan gebeuren er rare dingen. Allereerst klinkt het heel anders dan wat je ooit eerder hebt gehoord. Je vraagt je af: heeft Mozart het zo bedoeld? Dat is niet heel erg relevant want in de tijd van Mozart bestonden er nog geen piano's zoals waar zijn muziek nu op uitgevoerd wordt. Bovendien kunnen we het hem dus niet meer vragen, duhuh!

Gould was zelf ook geen groot fan van Mozart, ook al had hij zijn parkiet dezelfde naam gegeven. Hij vond Mozart een showmannetje en daar kan je hem geen ongelijk in geven - al klinkt het te denigrerend. Hij speelde dus wel alle 18 sonates en bracht die uit op CD.

Maar is het mooi??  Ik houd het erop dat het de tijd van het beluisteren zeker waard is. Oordeel zelf maar en laat het me weten - over smaak valt niet te twisten weten we allebei - maar het maakt mij toch weer zeer benieuwd naar de Goldberg variaties. Tja, dat "says it all".

https://www.youtube.com/watch?v=Ae6ctuy-1ic&list=PLDHp-dZKD6X0lgY6id-5QxSIpMpHO7rzn&index=6

Deze 11e sonate is een beetje a-typisch voor Mozart en Gould speelt hem wel erg langzaam in het begin, maar ik kon geen andere behoorlijke filmpjes op Youtube vinden. Na 3 minuten gaat het iets sneller.

Het beroemde "Rondo alla Turca" is het derde deel van deze sonate, maar dat speelt Gould op dezelfde manier als andere pianisten en daar valt zijn interpretatie dus minder op.

donderdag 12 oktober 2017

Bach op een kussentje

Bach op een kussentje?  Nou geef mij maar Bach op een loungebank met een glaasje wijn op tafel.  Maar, ondanks het fysieke ongemak, was het een lofwaardig streven om jonge mensen naar het Mauritshuis te lokken met een multimedia programma rond het Meisje met de Parel van Johannes Vermeer. En het was niet alleen lofwaardig, maar ook succesvol.  Leuk om te zien hoe de "jeugd" (relatief dan, vergeleken met de gemiddelde leeftijd van bezoekers van culturele evenementen) massaal kwam opdagen.

Lookalikes van het portret dat geen portret mag heten, heb ik niet gezien - misschien een ideetje voor een vervolg?  Trouwens, de film is beter dan het boek ...

Johann Sebastian Bach schreef zijn cellosuites rond 1720, dus meer dan vijftig jaar nadat Vermeer aan zijn schilderij begon en ook anderszins zie ik geen verband tussen Bach en Vermeer, maar je hebt natuurlijk nooit een excuus nodig om naar Bach te luisteren.

De winnaar van het Nationale Cello Concours in 2016, Alexander Warenberg, speelde uitbundig, met helaas af en toe een nootje die door merg en been ging.  Maar hij is nog jong en misschien haalt hij ooit het niveau van onderstaande link.

https://www.youtube.com/watch?v=b7dTIoaRT40

woensdag 11 oktober 2017

Humor

De Franse dirigent Pierre Monteux was zeer beroemd in het grootste deel van de vorige eeuw.  Hij is onder andere tien jaar dirigent van het Concertgebouworkest geweest (van 1924 tot 1934).  Hij was zelfs zo gevierd dat hij op 86-jarige leeftijd nog een baan kreeg aangeboden bij de London Symphony Orchestra.  Nu kan je tot op hoge leeftijd goed dirigeren, maar 86 ....!

Het getuigt wel van een flinke dosis humor dat hij een contract bedong voor 25 jaar, en - nu komt het - hij kreeg ook nog een optie om het contract met nog eens 25 jaar te verlengen.  Prachtig!!  Jammer genoeg overleed hij na drie jaar, in 1964.

Monteux was een groot pleitbezorger van de Duitse componisten, met name Johannes Brahms.  De eerste link is naar een uitvoering van Monteux met het Concertgebouworkest, één jaar voor zijn dood.

Omdat de geluidskwaliteit van zulke oude opnames natuurlijk niet best is, heb ik ook een link toegevoegd naar het bekende Poco Allegretto uit de Derde Symfonie van Brahms; ditmaal in een uitvoering van het New York Philharmonic onder leiding van mijn favoriete dirigent: Leonard Bernstein (ook al weer 27 jaar dood).

https://www.youtube.com/watch?v=mRQq9TQ2hcI

https://www.youtube.com/watch?v=TMFn8UYjTa0

maandag 18 september 2017

Gitaarbandjes


Het leven kabbelt en voor je het weet hoor je bij een andere generatie ...  Weliswaar verander je zelf niet (of nauwelijks): je vindt nog steeds hetzelfde leuk als altijd, maar de wereld kruipt voorbij en de mensen om je heen gaan je steeds een stukje anders benaderen.  Het is nergens voor nodig om daarin mee te gaan.
Gitaarbandjes worden nog steeds opgericht en al vallen ze niet meer zo op doordat velen niet meedoen in het commerciële circus, het is nog even leuk om naar deze ongecompliceerde muziek te luisteren.

https://www.youtube.com/watch?v=GyfVH1FE8xg
https://www.youtube.com/watch?v=KtsQestj_fc&t=534s

Net als vroeger!
https://www.youtube.com/watch?v=r5If816MhoU
https://www.youtube.com/watch?v=4qWvlG6uOIA

maandag 7 augustus 2017

What's in a name?

Fritz Kreisler was een violist uit Wenen aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw.  Hij maakt furore met zijn vioolspel, maar daarnaast was hij ook musicoloog en ontdekte hij vele werken van 18e eeuwse grote componisten zoals Antonio Vivaldi, Gaetano Pugnani, Giuseppe Tartini, Nicola Porpora en François Francoeur.

De critici waren lyrisch over de kwaliteit van deze nieuw ontdekte werken, maar waren wat minder blij toen Kreisler in 1935 bekend maakte dat hij de werken niet had ontdekt, maar ze zelf had gecomponeerd.  Als ze de kwaliteit toen zo hoog hadden ingeschat, konden dezelfde critici nu moeilijk schrijven dat het werken van een amateur waren.  Gelukkig konden velen er ook de humor van inzien.

Dit is een historische opname uit 1945 waarin Kreisler zijn eigen Concerto van Vivaldi speelt:
https://www.youtube.com/watch?v=QzS6pLTJivU

vrijdag 28 juli 2017

John Cage

In mijn laatste twee blogjes ben ik misschien wat te cryptisch geweest.  Alleen met de tags erbij was er misschien enige kaas van te maken en zelfs dat vereist het nodige gegoogle.  Mijn excuses - het was niet mijn bedoeling elitair over te komen (alhoewel ik dat natuurlijk wel ben ...).  Ik beloof hierbij beterschap.

Gisteren had ik graag naar een concert in Delft willen gaan om het fameuze stuk: 4'33" van John Cage te horen.  Het zou worden uitgevoerd door een strijksextet.  Helaas bleek het concert uitverkocht, maar niet getreurd: het zou op radio 4 life worden uitgezonden.

Tot mijn verbijstering werd het concert wel uitgezonden, maar uitgerekend het stuk dat ik het liefst wilde horen, werd op de radio vervangen door een ander werk van Cage.  Als doekje voor het bloeden dan maar een opname van Youtube.  Dit keer in een uitvoering in drie delen voor orkest met viool als solo-instrument:
https://www.youtube.com/watch?v=Oh-o3udImy8

Wist u dat er in 4'33", 273 seconden zitten?  Hetzelfde aantal graden onder nul is heel dicht bij (maar niet precies op) het absolute nulpunt voor temperatuur.  Hier komt alle beweging tot stilstand en kouder kan het niet worden.  En toch wil ik het een keer life horen!